26-07-2008 Voor het eerst voor anker (naar Laxe 36 nm)

We liggen hier met 4 boten. Tot nu toe de mooiste plaats waar we hebben gelegen. Bij het ankeren begeeft tot tweemaal toe de zekering het. En de voorraad is niet uitputtenlijk.  Dat wordt met de hand omhoog halen of op zoek naar een nieuwe zekering. Een supermarkt vinden lukt prima, maar de Ferretaria’s (ijzerwarenzaak) blijken allemaal dicht om 16.30 uur. We eten samen met de Vida, weer met live muziek vanaf het dorp.

27-07-2008 Suffen in Laxe

Vannacht hebben we drie keer de wekker gezet om onze ankerpositie te checken en we bleven keurig op de plaats. Gelukkig want in de ochtend trok de wind aan tot windkracht 4 tot 6. Helaas zwaar bewolkt en later op de dag een paar vieze buien. We doen een bakkie bij de Vida en lezen wat. En toch gaat de dag dan nog snel om.

28-07-2008 Weer een klus en heerlijk gegeten

Ik heb zaterdag “bijbootles” gehad. Meestal stuurt Bert Quicky onze bijboot,  maar nu was alles voor mij. De handelingen om met Quicky weg te varen zijn er meer dan in mijn auto. Helaas heeft Bert weer een klus. Zaterdag stopte de elektrische ankerlier en nu we op mooie ankerplaatsen kunnen liggen, kunnen we dit niet gebruiken. Ik ga met Marscha en Maarten met Quicky naar het dorp om te internetten en Bert gaat een nieuwe draad tappen. Je moet met een boot toch echt wel twee rechter handen hebben, anders ben je regelmatig de wanhoop nabij (en blut). Als wij uit zijn “ge-internet” is Bert ook klaar en gaan we naar het strand. Superstrand, verblindend wit. Van zwemmen komt niets maar we maken wel gebruik van de douche. Ongelooflijk hoe schoon en verzorgd het hier is. Overal staan douches zelfs met een stoeltje voor invaliden. Na een korte verschoning aan boord gaan we terug naar de kant. We krijgen van een Nederlandse Etap nog een bestelling mee van een brood. Prima, maar wij gaan uit eten en weten niet hoe laat we dit kunnen bezorgen. Voor anker liggen kost niets en voor het geld waar we anders voor in een haven liggen, eten we nu onze buikjes dik en rond met ook nog de nodige drank erbij. En we lachen ons bijna suf. De serveerster is zo vriendelijk aan te bieden eerst één portie te geven in plaats van twee en dan later te kijken of we echt nog meer willen. Ze heeft helemaal gelijk. We eten heerlijke paprikaatjes, chorizoworstjes, serranoham, Manchegokaas en sinds weken patat. Met de huiswijn kunnen we ook niet stoppen. Ietwat tipsie moeten we op zoek naar Quicky, onze boot terug zien te vinden en het gevraagde brood zien te bezorgen. Bovenwel “schaffen”we alles, al vragen we ons wel af of de boot voorheen ook al zo schommelde. We ontdoen zelfs Quicky nog van het motortje en lucht en rollen haar op het dek. Morgen gaan we verder.
 

29-07-2008 Eindelijk reünie met de Bodyguard (naar Camariñas 15 21 nM)

Het hek van het pontoon waar onze bijbootjes liggen, blijkt gesloten.  De mannen klimmen er over en varen de bootjes naar een andere plaats waar ze als ridders de dames weer oppikken We hebben romantische roeiridders en gemotoriseerde ridders. Hoewel deze roeiridder zich graag laat slepen door de motorridder.

30-7-2008 Weer anker af

31-7-2008 Van 40 naar 5 knopen wind in 1uur en lekkere vis

We worden gewekt door het gieren van de wind door de verstaging. Zelfs in de haven schudden we nog. Enorme regenbuien trekken over ons heen. De windmeter geeft soms 40 kts wind aan (windkracht 9). Wat een geluk dat we in de haven liggen. De boten die nog voor anker liggen schijnen geen problemen te hebben, voor onze innerlijke rust liggen we hier uitstekend. Opeens klaart de lucht wat op en binnen een uur schijnt de zon en is de wind weg; bizar. Wat een verschil.

1-08-2008 We sturen de boegschroef van de buren aan en een nieuwe bolder

Vanmorgen hebben we een praatje met de buren. Het begint wat stroef gezien ze niet goed Engels spreken verbaasend want ze hebben een Engelse vlag, maar het zijn een Zwitser en Oostenrijkse (en spreken niet goed Engels). Ze willen wel naar het volgende plaatsje, maar hebben problemen met de boegschroef. Hij wil naar de fabrikant bellen en onderdelen bestellen.

Ze hebben er een slecht gevoel bij. Al verder pratend (nu in het Duits) komen we er achter dat wij of Dennis het probleem zijn. Als wij met de ssb zenden begint hun boegschroef spontaan te werken. We halen Dennis en Ank erbij en doen wat testen. Ank krijgt inderdaad met haar test de boegschroef aan de gang. Bert zegt nog: “bij de A gaan we naar rechts, doen we nu even B voor de linkerkant”. De buurvrouw kan het nog niet waarderen. Dennis zet er een  ferietklem tussen en bij de volgende testen gebeurt er gelukkig niets meer. Ze bleken er zelfs slecht van geslapen te hebben. Erg vervelend, we verontschuldigen ons, maar lossen het gelukkig ook weer op. Ze zijn zeer opgelucht.

Dan gaan we op weg voor ons eigen klus. Er zit hier een metaalbedrijf waar ze de nieuwste machines hebben. Gisteren zagen we dit op de terugweg van onze wandeling. Voor de op Guernsey afgebroken bolder zoeken we een hoekprofiel. Ze maken het hier voor ons op maat en lassen een hoekprofiel. Het is soms wat zoeken voordat we elkaars bedoelingen begrijpen, maar ze zijn zeer hulpvaardig en hebben er van alles. Tijdens hun siësta doet Bert was pas- en slijpwerk en daarna lopen we terug voor de finishing touch. Aan het einde van de dag hebben we weer een achterbolder. Vanavond nemen we afscheid van de Bodyguard. Morgen gaan ze de Golf van Biskaje weer over, met veel weemoed, want het leven hier beviel ze uitstekend. Zij nemen tevens onze spinnaker mee terug naar Nederland, gezien we denken dat we deze niet veel zullen gebruiken en hij toch aardig wat ruimte inneemt.

02-08-2008 Eindelijk de kaap van Finisterre voorbij (naar Portosin)

Uitgezwaaid door Ank en Dennis verlaten we Camarinas en gaan op weg naar Ria de Murros. We hebben al 11 dagen aaneengesloten zuidwesten wind en ook de nodige dagen met veel wind gehad en dan schiet het niet echt op. De kust wordt hier Costa del Muerto genoemd, vertaalt “Kust van de dood”. Er zijn veel kapen met rotsen en zoals we nu weten nogal wisselvallig en onstuimig weer. Andere jaren zagen we op de Navtex vaak Fitzroy (windgebied) en veel wind staan, maar hadden ons nooit verdiept waar dat nu eigenlijk lag. Nu weten we het precies. Hier dus! Na Finisterre moet het beter worden. Er zit nu veelal verschil in zuid en noord Finisterre. Zelfs het water in de ria’s moet er warmer zijn.  

03-08-2008 Een nieuwe blik op ons kontje

Vorig jaar kwam daar een windvaan bij en nu de radarpaal. Nu kunnen we nog net de zwemtrap af, want de rest is volgebouwd. Ik vond dit echt afschuwelijk. Maar hier hebben we zelfs een rustig achterschip. De meeste hebben een soort brug met zonnepanelen (zitten bij ons aan de zeereling), radar, windmolens, bimimi (zonnetent)  en ruimte voor een bijboot. Iedereen is helemaal volgebouwd van achter. Zo’n 80% heeft hier een windvaan.

Vandaag hangt de hele boot vol met was, want ze hebben hier grote wasmachines en terwijl dit lekker droogt gaan we naar het strand. In de avond maken we kennis met de bemanning van de Chica, ook een Nederlandse vertrekker, natuurlijk onder het genot van een glaasje. We duiken nog even het nachtleven in van Portosin. Er is feest met kermis en muziek, maar zo laat als de Spanjaarden maken wij het niet.

04-08-2008 Wel twee mijl verder

Laat  ik eerst even zeggen, dat Spanje ons ontzettend goed bevalt. De Ria’s, zijn werkelijk geweldig en we hebben nu heerlijk weer. De Ria’s lijken net hele grote meren in Oostenrijk. Mooie groene bergen en witte zandstrandjes. Wij hebben dan ook geen zin om ons te haasten en willen hier nog van genieten. We liggen veel voor anker, en dat scheelt weer de nodige euro’s en is meestal prachtig. Vandaag gaan we uit de haven richting de baai van Esteiro. Het staat omschreven als ankerplaats in de Pilot, maar zonder foto of kaartje. We hadden hier zaterdag al onze blik op laten vallen en zijn toen toch verder gegaan. Er liggen hier vast niet vaak buitenlandse ankeraars, maar vandaag is het druk. Zowel wij, de Vida, de Chica en de Pinton een Deense boot gaan voor anker. We zwemmen heerlijk, zonnen en gaan daarna het dorp in met de bijboot.

Hier zien we compleet Spaans vermaak. Er loopt een klein riviertje in de dorp en onder de brug hangen schommels voor de kinderen. Oudere kinderen springen van de brug af. Iedereen heeft het geweldig naar de zin. Wij lopen even door het dorp, kopen bij een oud vrouwtje een lekker brood  (wat ze ons al zuchtend geeft) en strijken neer op het terras. Op een of andere manier hebben we het toch de hele dag druk. En waarmee?  Wel is het zo dat het bijhouden van de site toch regelmatig de nodige uren vergt. De verbindingen zijn niet altijd goed of we moeten eerst in het dorp op zoek naar een Wifi spot. Voor je weet ben je 2 uur kwijt. En ook boodschappen doen kost zo anderhalf uur. Zeker met de bijboot. Maar de boodschappen zijn goed gedaan en we  eten vanavond heerlijke Spaanse balletjes in de kuip, genietend van de ondergaande zon.

05-08-2008 Naar Ria de Arosa (38 nm)

Als we varen staan we meestal vroeg op en proberen rond 8.00 uur te vertrekken (Ja, ons begrip van vroeg op is wel iets aangepast). We varen de laatste tochten zo’n 40 mijl en hier varen we toch bijna 8 uur over. We zijn dan rond 15.00 uur in de volgende baai en kunnen op het gemak een ankerplaats of haven zoeken. Zo ook deze morgen. Als we vertrekken zorgt de net opkomende zon voor een glanzende gele gloed op de bergen en het dorpje. Om ons heen cirkelen talloze vissers in kleine, felgekleurde bootjes. De bootjes zijn ongeveer een meter of 5 lang en slepen netten langszij met stokken. Waarschijnlijk zijn het garnalenvissers. Ze groeten ons uitbundig als we onze hand opsteken. Het opstaan kost wat moeite, maar de beloning is weer groots.

We kunnen eens heerlijk zeilen in de baai, maar helaas valt halverwege de wind weg. De deining (hoe rustig het water ook) blijft, met als gevolg dat ik weer katterig en slaperig wordt. Voor mij dus tijd voor een tukje. We gaan naar de volgende  en tevens grootste Ria; Ria de Arosa. In de Ria zelf kunnen weer lekker zeilen, meestal komt er rond 14.00 uur namelijk weer wat meer wind. De eerst bedachte ankerplaats is niets en we gaan verder op zoek. We zien bij (weer) een mooi strandje allemaal “locals” liggen en laten ook hier ons anker vallen. Het is alleen nogal druk en bovendien trekt de wind aan. We liggen niet op het gemak en halen na een uurtje ons anker weer op. Net om de hoek vinden we een beter plekje. Ook bij een strandje en ook geschikt voor de verwachte draaiïng van de wind. Als we komen is het nog rustig, maar Spanjaarden beginnen om 5 uur pas te leven. Na ons volgt het ene bootje na het andere. Vooral veel speedbootjes vol met Spanjaarden. Rond 20.00 uur liggen we weer samen aan het strand. We eten lekker aan boord met de Vida. Het eten wordt steeds Spaanser; lekkere balletjes, gebakken paprikaatjes (moeten voornamelijk zoet zijn, maar soms heb je snel een glas wijn nodig), Spaanse mosselen, salade, kruidenboter en Spaans brood.

06-08-2008 Gewekt door een Spaanse haan

Vanmorgen worden we gewekt door een Spaanse haan. Hij gaat blijkbaar niet met de kippen op stok maar heeft zich aangepast aan de Spaanse tijden en kraait pas om 10.00 uur. Das pas een goede haan, of hij ook aan een siësta doet weten we niet. Helaas is de ochtend begonnen met regen en is het zwaar bewolkt. We gaan met Quicky naar de kant en lopen door een klein natuurgebied.

07-08-2008 We leven van de natuur (naar Porto Novo 20 nm)

08-08-2008 Weer even met de lijnen vast (naar Baiona 19 nm)

Vanmorgen halen we voor Gert Jan via de SSB het laatste weerbericht binnen. Hij wil oversteken naar Ierland, maar de weerkaartjes zijn niet hoopvol voor Biskaje. Er komt weer een gigantische depressie aan met 40 kts wind. We hadden hem liever een ander bericht gegeven. Rond 11.00 uur gaat ons anker weer op en varen we alleen op de fok naar Baiona. Het start een beetje sukkelig met weinig speed maar het eindigt met een onrustige invaart met windkracht 5 bijna 6. We varen langs twee eilanden Isla de Ons en Isla de Cies. Op deze eilanden wemelt het van de toeristen. Heel begrijpelijk want ze blijken een prachtige natuur te hebben en stranden uit een folder. We willen hier eigenlijk ook nog voor anker, maar gaan nu echt voor een haven. In Baiona worden we meteen opgevangen door de havenmeester en meren we af in een box met gigantische bolders.

In Baiona staat een mooi fort met een muur van 2 km lang waar je langs kunt wandelen met een goed uitzicht over de baai en de zee. We lopen zowel de onder- als bovenring. Het water slaat op de rotsen onder ons en in de verte zien we de rotsen waar we zelf langs zijn gevaren. Er staan nog steeds behoorlijke golven. In de stad lopen we nog door smalle straatjes vol historische panden en met restaurantjes. Baiona is knusser dan La Coruna. In de haven liggen weer allerlei boten die we eerder hebben gezien (o.a. de Chica, Mimpi). Soms zie je elkaar een paar dagen niet en dan komt iedereen weer samen.

09-08-2008 Wat kosten gewone dingen toch veel tijd

Het is ongelooflijk hoe hard de dagen gaan. We vragen ons wel eens af wat we nu de hele dag doen. Doordat we meestal laat eten, gaan we ook laat naar bed. Met als gevolg, dat  als we niet varen we er ook niet al te vroeg uit zijn. Vanmorgen willen we naar de Tourist Information (VVV), de replica van Columbus bezoeken, boodschappen doen en nieuwe gasflessen halen. Dit lijkt toch geen dagvullend programma. Het begint al met het zoeken naar gas en de supermarkt. In kleine plaatsen is dit meestal snel gevonden, maar in grotere toch een gezoek. Onderweg naar de supermarkt zien we een ijzerwarenzaak. We zijn nog steeds op zoek naar een nieuwe zekering voor de ankerlier. Ik op m’n beste Spaans en Bert voor het betere tekenwerk komen we er samen met de eigenaar achter wat we bedoelen. De man kan ons spelletje Party & Co wel waarderen. Helaas hij heeft niet de juiste zekering. Wel weten we nu hoe dit heet. Rond 13.00 uur gaan alle winkels weer dicht en is het dus weer haasten om de gasflessen te vullen en heeft dit voorrang boven de supermarkt (overigens is Campingsgas spotgoedkoop hier – deze tip hadden we al gekregen van Wouter van de Schorpioen).

Na dan toch zo’n anderhalf uur door de warme stad gesjouwd te hebben is het tijd voor een lunch en voor een uurtje siësta. Na nog even snel de boot van binnen een beetje opgeruimd en schoongemaakt te hebben, willen we een kleine natuurwandeling doen, naar de Replica en op de terugweg boodschappen. Op dat moment komen ook onze Deense bekenden Dorthe en Jesper terug en nodigen ons uit voor een koud biertje. Ook weer gezellig en dit resulteert erin dat we later op stap gaan. De Replica is snel bezocht en de wandeling wordt een alternatieve. Op de terugweg zien we weer een ijzerwarenzaak en met ons briefje kost dit aanzienlijk minder tijd en nog belangrijker; ze hebben er één. Ook echt maar één! Voor ons prima, we zijn hartstikke blij. In de supermarkt is het stikdruk en voor we weer gepakt en gezakt op de boot zijn is het 20.00 uur. Na het opruimen en koken is de dag weer om. Het is in Baiona zo druk bij de restaurantjes dat je vooraf moet reserveren. We eten dus uiteindelijk aan boord ook net zo lekker.